Μπλοχ, Έρνεστ

(Ernest Bloch, Γενεύη 1888 – Πόρτλαντ ΗΠΑ 1959). Ελβετός συνθέτης, εβραϊκής καταγωγής. Άρχισε να συνθέτει από νεαρός και σε ηλικία δεκαπέντε ετών έγραψε μια Συμφωνία της Ανατολής. Τα σπουδαιότερα έργα της νεανικής του περιόδου είναι το συμφωνικό ποίημα Ζωή κι Αγάπη και η Συμφωνία σε ντο δίεση έλασσον (1901 - 1908). Σπούδασε σε διάφορες πόλεις (Γενεύη, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη, Μόναχο) με διάσημους δασκάλους, όπως ο Εμίλ Ζακ - Νταλκρός, ο βιολιστής Ευγένιος Ιζέ, ο συνθέτης Φρανσουά Ρας· εγκαταστάθηκε κατόπιν στο Παρίσι, όπου, στην Opera Comique ανεβάστηκε το 1910 το μουσικό του δράμα Μακμπέθ με λιμπρέτο από τη σαιξπηρική τραγωδία. Αν και δεν κατόρθωσε να κερδίσει την εύνοια του κοινού, που ήταν πολύ συνηθισμένο στις λυρικές εκδηλώσεις του μελοδράματος, το έργο αποκάλυψε καθαρά τη δυνατή προσωπικότητα του Μ. Στην περίοδο αυτήν ανάγονται επίσης το συμφωνικό ποίημα Χειμώνες - Καλοκαίρια (1905) και τα τέσσερα Φθινοπωρινά ποιήματα (1906). Το 1917, αφού δίδαξε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στη Γενεύη, εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ όπου - εκτός από μια επιστροφή οκτώ ετών στην Ελβετία - έμεινε οριστικά. Το 1907 διορίστηκε διευθυντής του Ωδείου του Σαν Φρανσίσκο. Ο Μ. οφείλει μεγάλο μέρος της φήμης του στα συμφωνικά του έργα και στα έργα μουσικής δωματίου, που όλα σχεδόν είναι εμπνευσμένα από εβραϊκά θέματα. Τα πιο γνωστά είναι: Σέλομο, εβραϊκή ραψωδία για βιολοντσέλο και ορχήστρα (1915), Ισραηλινή συμφωνία (1927), Ιεροτελεστία (1933).